من به تو خوش گمانم!

الهی ان کان قل زادی فی المسیر الیک، فلقد حسن ظنی بالتوکل علیک...

معبودا! اگر چه برای رسیدن به سوی تو زاد و توشه ام کم است اما گمانم به توکل و اعتماد بر تو نیکوست...

فار من سخطک الی رضاک، هارب منک الیک...

از خشمت به سوی خشنودیت گریخته ام و از خودت به سوی تو فرار کرده ام...

مفتقر الی رعایتک..

بارالها! من نیازمند به سرپرستی توأم...!

و ما وهبت لی من کرمک فلا تسلبه...

آنچه از روی کرم به من بخشیدی از من مگیر...

همه خیر و نیکی توئی

کیف ارجو غیرک و الخیر کله بیدک...

معبودا! چگونه امید به غیر ببندم که همه خیر و نیکی بدست توست....؟؟!

کیف انسیک و لم تزل ذاکری...؟؟!

چگونه فراموشت کنم که تو همیشه در یاد منی...؟؟!

یا من کل هارب الیه یتلجئ، و کل طالب ایاه یرتجی، یا خیر مرجو...

ای آن که هر گریخته به او پناه برد، و هر طالبی به او امید بَِرَد، ای برترین امید...