رزق

رزق و روزی رو عموما پول و مادیات میدونیم اما خیلی چیزها اطراف ما هستند ک جزء زرق ما محسوب میشن مثل داشتن پدر و مادر, خواهر و برادر, اقوام, دوست, تحصیلات, استعدادهامون, دین و مذهبی ک با اون متولد شدیم، حتی محل زندگی و همسایه ها, مدرسه و دانشگاه و هزاران چیز دیگه که بعضیا شاید وابسته به تلاش ما بودن اما تو بوجود آمدن خیلیاشونم هیچ دخالتی نداشتیم فقط براساس حکمت الهی تو مسیر زندگی ما قرار گرفتن که اسباب بخشی از رشد ما رو فراهم کنند… شاید همشونم از نظر ما خوب و مثبت نباشن, مثلا یه همسایه ی بد ک دائما اسباب ناراحتی ما میشه یا محل تحصیلی که دوستش نداریم یا دوستی که بقولی ناباب هست اما همشون از روی حکمت الهی هست و هرکدوم قرار هست به شکلی سبب رشد ما بشن, فقط باید زرنگ بود و تمام بهره رو از شرایط موجود برا ی رشد استفاده کرد, گاهی با ترک کردن چیزی, گاه با محبت به کسی و گاه با هدایت و بخشش و مهربانی و…

فقط باید انتهای راه رو مدنظر داشت و در هر چیزی خدا و رضایتش رو دید, همین و بس… نگاه به زندگی باید نگاه اخروی باشد و بدانیم که خود مسیر اصل است، مقصد شاید هیچ گاه نرسد پس از مسیر باید بهره ی تمام برد!